Επί αγωγής πρώην συζύγου τραπεζικής υπαλλήλου εναντίον του εμπόρου πρώην συζύγου της για επιστροφή δήθεν δανεισθέντων χρημάτων της διαρκούντος του γάμου, που χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση της οικογενειακής τους στέγης, ιδιοκτησίας του συζύγου της, ασκηθείσας (της αγωγής) μετά τέσσερα έτη από την έκδοση του συναινετικού τους διαζυγίου, με νομική βάση αυτή του δανείου, το δικαστήριο απέρριψε αυτήν κατά τους αρνητικούς ισχυρισμούς μας αποφαινόμενο τα ακόλουθα:
1-Ότι το γεγονός ότι τα μεγάλα χρηματικά ποσά που με ευκολία δανειζόταν η αντίδικος από την τράπεζα στην οποία εργαζόταν και χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση της κατοικίας τους, δεν αποδείχθηκε ότι αποτελούσαν προϊόν δανείου προς τον σύζυγό της (άρθρο 807 ΑΚ), αλλά συμβολή της στην επαύξηση της περιουσίας του, την οποία και θα μπορούσε ευχερώς να αναζητήσει εντός των οριζομένων χρονικών προϋποθέσεων, προφανώς με τη στήριξη των άρθρων 1400 επ. ΑΚ.
2- Το γεγονός ότι εκδόθηκε το συναινετικό τους διαζύγιο και ουδέν τέθηκε για τα δάνεια αυτά σε εκείνο το χρονικό σημείο αλλά τέσσερα χρόνια αργότερα, δεν επηρέασε την κρίση του δικαστηρίου αναφορικά με την από εμάς προβληθείσα ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος, την οποία απέρριψε η απόφαση με το αιτιολογικό ότι και μόνον η παρέλευση ικανού χρόνου δε στοιχειοθετεί το πραγματικό του κανόνα δικαίου του άρθρου 281 ΑΚ.
2α- Ότι η έναρξη της εικοσαετούς παραγραφής στις υποθέσεις δανείου κατ’ άρθρον 249 ΑΚ, αρχίζει από την καταγγελία του δανείου και όχι από τη σύναψή του.
3-Επί ενστάσεως συμψηφισμού που προβάλλαμε εκ του άρθρου 441 ΑΚ, θεωρήθηκε ότι ορθώς προεβλήθη αφού περιείχε ορισμένη αίτηση και σαφή έκθεση των γεγονότων που τη θεμελίωναν (επρόκειτο για ανέγερση κατοικίας στο όνομα της ενάγουσας, επί οικοπέδου της, ισόποσης αξίας διαρκούντος του γάμου) και έπρεπε να εξεταστεί στην ουσία της.
Κατόπιν αυτών η αγωγή της ενάγουσας απερρίφθη επέβαλε δε δικαστικά έξοδα εις βάρος της ποσού 2.900 ευρώ.
