Ο αιτών πατέρας ζητά ως ασφαλιστικό μέτρο να του ανατεθεί η γονική μέριμνα των ανηλίκων τέκνων του. Τελεί σε διάσταση και επικαλούμενος τις ειδικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης και το συμφέρον των ανηλίκων τέκνων ζητά να επιτραπεί η μετοίκησή του από τη συζυγική στέγη. Με το ανωτέρω περιεχόμενο και αιτήματα η υπό κρίση αίτηση αρμοδίως εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682, 683, 686 και 735 ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη στηριζομένη στις διατάξεις των άρθρων 1391, 1392, 1393, 1510, 1511, 1514, 1518 και 176 και 735 ΚΠολΔ).
Το δικαστήριο αποφάνθηκε μετά από ακρόασή του με τα παιδιά ότι η επιμέλειά τους πρέπει να δοθεί στον πατέρα, κάτι που με πολύ ένταση εξέφρασαν αυτά.
Το νέο περιβάλλον που δημιούργησε ο πατέρας (έχοντας αποχωρήσει προ της συζητήσεως εκ της οικογενειακής στέγης) για τα παιδιά του παρέχει ηρεμία και σταθερότητα, κάτι που το έχουν μεγάλη ανάγκη ύστερα από την μακρά περίοδο έντασης που βίωσαν με τους γονείς τους και έχουν άριστες σχέσεις με τη νέα σύντροφο του πατέρα τους και τα τέκνα της. Υπάρχει πλέον ένα υγιές και σταθερό περιβάλλον, το οποίο δεν κρίνεται σκόπιμο να αλλάξει προσωρινά, καθώς έχουν υιοθετήσει τα παιδιά μια ρουτίνα που τα κρατά ήρεμα και ευτυχισμένα, δίχως εντάσεις, ενώ αντίθετα όταν διέμενε το ζευγάρι μαζί ζούσαν με άγχος και στενοχώρια λόγω των καθημερινών προστριβών των γονέων τους.
Ενόψει των ανωτέρω, παρά τα αδιαμφισβήτητα αμοιβαία αισθήματα αγάπης και στοργής που έχει και η μητέρα τους, πιθανολογήθηκε ότι το αληθινό συμφέρον τους επιβάλει, στο στάδιο αυτό, να ανατεθεί προσωρινώς η άσκηση της επιμέλειάς τους αποκλειστικώς στον πατέρα τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ίδια υπόθεση εισαχθείσα ενώπιον του τακτικού δικαστηρίου, κατέληξε ως προς το θέμα επικοινωνίας που εν τέλει άσκησε η μητέρα ότι στα πλαίσια επικοινωνίας όπως την όρισε το Δικαστήριο, αυτή δε θα πρέπει να γίνεται με ψυχαναγκαστικό τρόπο στις ανήλικες, αλλά αντιθέτως η βούληση αυτών ως προς την πραγμάτωσή της θα πρέπει να γίνεται απόλυτα σεβαστή, εναπόκειται στην ενάγουσα να προσεγγίσει κατάλληλα με την ορθή συμπεριφορά της τις ψυχικές ανάγκες των παιδιών της ώστε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό της και να καλλιεργήσει μια ορθή και στα πλαίσια του δεσμού αίματος που τους συνδέει, σχέση.
Επίσης το αίτημα της διατροφής του πατέρα για λογαριασμό των τέκνων του (ηλικίας 13 ετών), ασκηθέν επί της τακτικής αγωγής, απερρίφθη λόγω αοριστίας, καθόσον στο δικόγραφο δεν γινόταν ουδεμία μνεία της φράσεως περί του ότι τα ανήλικα στερούνταν εισοδημάτων και του ότι αδυνατούσαν να εργαστούν, στοιχεία απαραίτητα για την πληρότητα του δικογράφου της αγωγής. Κρίθηκε ότι η αοριστία αυτή σχετίζεται με τη νομική βασιμότητα της κριθείσας αγωγης και ως εκ τούτου δεν δύναται να συμπληρωθεί εκ των υστέρων ούτε και με τη δήλωση του πληρεξουσίου τους δικηγόρου στο ακροατήριο που καταγράφηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά (ΑΠ 823/2000. Εφ Πατρ 778/2007 ΝΟΜΟΣ).
