Η ελληνική κοινωνία έχει βρεθεί αντιμέτωπη την τελευταία δεκαετία με αρκετές περιπτώσεις εκφοβισμού (σχολικού ή μη). Φυσικά όλες οι περιπτώσεις αυτές συνάντησαν έντονη κοινωνική κατακραυγή. Ωστόσο, μέχρι και το Μάρτιο του 2015 δεν υπήρχε ένα ρυθμιστικό νομοθετικό πλαίσιο που να προστατεύει τα θύματα του εκφοβισμού (ή αλλιώς ,bullying,) ενώ το φαινόμενο αυτό με το πέρασμα του χρόνου γιγαντωνόταν σε όλους τους κοινωνικούς χώρους.
Το Μάρτιο του 2015 και συγκεκριμένα με το ,Ν.4322/2015, για την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας έγινε το πρώτο νομοθετικό βήμα για την ποινικοποίηση του bullying.
Το άρθρο ,312 ΠΚ, με αυτοτελή διάταξη αντικαταστάθηκε ως εξής:
«Άρθρο 312 Πρόκληση βλάβης με συνεχή σκληρή συμπεριφορά 1. Αν δεν συντρέχει περίπτωση βαρύτερης αξιόποινης πράξης, τιμωρείται με φυλάκιση, όποιος με συνεχή σκληρή συμπεριφορά προξενεί σε τρίτον σωματική κάκωση ή άλλη βλάβη της σωματικής ή ψυχικής υγείας. Αν η πράξη τελείται μεταξύ ανηλίκων δεν τιμωρείται εκτός αν η μεταξύ τους διαφορά ηλικίας είναι μεγαλύτερη από τρία (3) έτη, οπότε επιβάλλονται μόνο αναμορφωτικά ή θεραπευτικά μέτρα. 2. Αν το θύμα δεν συμπλήρωσε ακόμη το δέκατο όγδοο (18ο) έτος της ηλικίας του ή δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό του και ο δράστης το έχει στην επιμέλεια ή στην προστασία του ή ανήκει στο σπίτι του δράστη ή έχει μαζί του σχέση εργασίας ή υπηρεσίας ή το έχει αφήσει στην εξουσία του ο υπόχρεος για την επιμέλειά του ή του το έχουν εμπιστευθεί για ανατροφή, διδασκαλία, επίβλεψη ή φύλαξη έστω προσωρινή, αν δεν συντρέχει περίπτωση βαρύτερης αξιόποινης πράξης, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών. Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος με συστηματική παραμέληση των υποχρεώσεών του προς τα προαναφερόμενα πρόσωπα γίνεται υπαίτιος να πάθουν σωματική κάκωση ή βλάβη της σωματικής ή ψυχικής τους υγείας.»
